Branko Ćopić bosanskohercegovački je književnik srpskog podrijetla koji se između ostalog proslavio slavnom pričom o Ježurki Ježiću koju je objavio 1957. godine. Poznat je po humorističnim pripovijetkama kroz koje se nazire humor u obliku ismijavanja, satire i ironije.
Rođen je 1.1.1915. godine u malenom mjestu Hašani, u Bosanskoj Krupi. 1940. godine diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na pedagoško-filozofskom smjeru.
Još u studentskim danima pisao je za beogradski dnevnik Politiku gdje je kasnije i objavio velik broj svojih priča.
1951. godina bila je ključna za njegovu spisateljsku karijeru jer se otada posvetio književnom radu. Pisao je poeziju, pripovijetke i romane. Prve objavljene zbirke pripovjedaka pod naslovima Pod Grmečom i Borci i bjegunci, posveti je svom zavičaju u Bosni, a u njima je opisao život običnog čovjeka.
Mnoga njegova djela prevedena su na engleski, francuski, njemački i ruski jezik. Bio je član Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine i Srpske akademije nauka i umjetnosti.
